Het kerkhof ligt aan de Grotestraat tussen de huisnummers 7a en 11. (vanuit het knooppuntenbord links naast de kapel) Het is een beschermd monument en opgenomen in het register ingevolge artikel 6 van de Monumentenwet 1988. Omschrijving: Kerkhof met benedenste muurwerk van de oude St. Vituskerk, die in 1944 verwoest werd. Op deze plek stond ook eeuwenlang deze parochiekerk. De vermelding ‘Parochia Welle’ komen we voor het eerst tegen in een akte uit 1251.
Op dit oude kerkhof aan de rivier zijn meer dan duizend jaar Wellenaren begraven. Men kan het nog gaan zien op het stevige ommuurde vroegere kerkhof, waar men fundamenten van drie vroegere kerken heeft blootgelegd en met de door vroegere generaties gebruikte stenen heeft aangegeven. Het grondpatroon van mergelfundamenten van het oudste kerkje, dat in 1586 werd verwoest, vindt men er. Ook nog enkele funderingen en bovendien nog muurresten van de eenbeukige zeventien-eeuwse kerk uit 1615. Buitenom gemarkeerd door eerbiedwaardig oude zerken, vindt men tenslotte de begrenzing van de St. Vituskerk, zoals Well die tot 1944 kende en die op 10-07-1844 werd geconsacreerd, nadat het oude bedehuis in 1841 was afgebroken. De troosteloze ruïnepartij, die men hier na de bevrijding aantrof, werd in de jaren 1950 herschapen in een waardige herinneringsplaats aan ’t oude Well.
De adel van het kasteel werd in de grafkelder onder het koor van de kerk bijgezet. Freule Marianna von Evers van Aldendriel werd als allerlaatste bijgezet in juli 1878. Burgemeester Gérard Peters schreef: "Bij gelegenheid van de begrafenis heb ik nog in den grafkelder rond gekeken; er stonden vele kisten in nissen, enkele op den grond en ook de Freule werd daar neergezet, aangezien alle nissen waren gevuld." Na de Tweede Wereldoorlog is het dek van de grafkelder ingestort. De grafkelder is niet ontruimd maar volgestort met puin toen de kerk afgebroken werd. Alle kasteelbewoners die er ooit begraven zijn liggen nog op het oude kerkhof.
Uit de afgelopen vijfhonderd jaar stonden er na de Tweede Wereldoorlog nog veel gedenktekens van steen, hout en smeedijzer. In de loop der jaren zijn er veel van geruimd, kapot gegaan en verdwenen. Het oudste van de grafkruizen die aan de muur staan dateert uit 1574.
Well lag van 12 oktober 1944 tot 3 maart 1945 in de frontlinie. In hun opmars naar de Maas bombardeerden de geallieerden zo goed als alle kerktorens die in handen van de bezetter waren en dus een uitstekende uitkijkpost waren. De kerk was dusdanig beschadigd dat ze werd afgebroken. Er werd een nieuwe kerk gebouwd aan de Hoenderstraat die in 1958 gereed kwam. Totdat het zover was werden na de oorlog de kerkdiensten gehouden in de Tiendschuur van kasteel Well. De naastgelegen Vituskapel is in 1954 gebouwd als herinnering aan de oude parochiekerk. De kapel is op initiatief van Archief Well in 2021 volledig opgeknapt. En anno 2024 zet een werkgroep zich in om deze historische plek te restaureren, te conserveren en te ontwikkelen tot een ‘Rustpunt aan de Maas’.
Meer weten over het oude Kerkhof aan de Maas, kijk op de site van Archief Well
