De enige oude villa in Meijel is die van Jan Truijen, uit 1882. Jan Truijen was gemeentesecretaris en wethouder in Meijel. Hij trouwde met Henrica Venmans en kreeg een geweldige erfenis aan gronden en boerderijen. Hij kon gaan rentenieren, leven van pachten en uitgeleende gelden.
In 1882 bouwde hij dit pand, maar hij was er slechts een jaar gelukkig, want in 1883 overleed zijn vrouw op 34-jarige leeftijd aan een longontsteking. Truijen ging op retraite en nam de beslissing zich minder bezig te houden met zijn eigen welvaart en meer werk voor de gemeenschap, mensen en boeren uit te voeren. Hij werd "Boerenkoning": medeoprichter en voorzitter van onder andere Limburgse Zuivelvereniging, Limburgse Boerenbond, Boerenleenbank; lid van de Provinciale Staten en Tweede Kamer, Burgemeester van Meijel, etc.
Pand Veltmans is een van de oudste panden van Meijel. Het stamt uit het jaar 1757 en werd gebouwd in opdracht van Catharina Cox, weduwe van Jan Janssen den Kapitein.
Catharina had één zoon die priester werd, kapelaan in Thorn, en twee zoons die in 1779 met een opstand in Meijel begonnen: tegen de bazige pastoor Frische, maar vooral tegen de administrateurs van de heer van Meijel, die te veel belasting eisten. In dit Pand Veltmans vond ook de oudst bekende kerkelijke echtscheiding plaats: Catharina wilde van haar tweede man Theodorus Dirks af.
Rond 1845 maakte de familie Veltmans van het pand een boerderij, bakker en winkel. Ze behielden de jaaraanduiding in de muurankers. Tot 1904 was het pand ook een 'tolhuis' aan de provinciale wegen Kessel-Asten en Roermond-Deurne.
De bekende Meijelse onderwijzeres Miet Veltmans (klas 1/groep 3 van de jongensschool van 1916 tot 1956) werd in dit huis geboren. Ze werd in Meijel ook wel 'Keube Miet' genoemd.
In de etalage van Coolen Pluijm in Meijel staat een mozaïek Maria, Zetel der Wijsheid. Het beeld stamt uit 1961 en is een getuigenis van zijn tijd.
De Meijelse wethouder Mart Pluijm wilde in de hal voor zijn boekhandel een kunstwerk hebben dat een relatie had met zijn eigen tijd, maar ook met de ontwikkeling in die tijd in Meijel.
Kunstenaar Peter Schoofs koos ervoor om Jezus, met een gesloten boek in zijn hand, bij Maria te laten zitten, als zetel der wijsheid. Veel Meijelse ouders hielden hun kinderen in die tijd thuis voor het werk op de boerderij. Met dit beeld werden ouders gewezen op hun verantwoordelijkheid om hun kinderen te stimuleren om naar school te gaan en te leren.
Op 24 oktober 2009 werd dit monument voor de Geallieerde Soldaten onthuld. Het monument wil de herinnering in leven houden, aan de vele soldaten uit Amerika, Schotland en Engeland, die in oktober-november 1944 gevechten hebben geleverd om Meijel te bevrijden.
Bij het openslaan van archieven wordt steeds meer duidelijk dat er in Meijel in de Tweede Wereldoorlog een groots gevecht heeft plaatsgevonden tussen Geallieerden en Duitsers. Meer dan 100 soldaten zijn tijdens dit gevecht omgekomen en meer dan 50 tanks zijn verloren gegaan.
Er prijkt in Meijel een werk van eigen dorpelingen: de Memorialmuur Arjan Betting. Deze graffitimuur is een eerbetoon aan Arjam Betting, die in 2012 op 21-jarige leeftijd overleed aan een zeldzame vorm van kanker.
Het idee is afkomstig van zijn vriend Tom Lenders, die in 2014 het ontwerp maakte. Hierna ging hij op zoek naar een geschikte locatie en vervolgens werkte hij samen met Mark van Lieshout, Jos Hoppenbrouwers en Jordie Rovers het idee uit. Tom Lenders spoot samen met Jordie Rovers de graffitiletters van Arjans levensmotto op de muur: Carpe Diem. De foto op het bidprentje vormde voor Jos Hoppenbrouwers het idee voor het portret, dat hij in zwart-wit uitvoerde. Mark van Lieshout spoot tenslotte de rozen. In totaal nam de uitwerking slechts twee dagen tijd in beslag.
Voor de zeldzame vorm van kanker, waaraan Arjan Betting overleed, wordt geld ingezameld door de Stichting Arjan.
Na de Tweede Wereldoorlog, toen de toenmalige kerk van Meijel was opgeblazen door de Duitsers, werden diensten in een noodkerk gehouden. Dit duurde van 1946 tot 1955. Deze Noodkerk is nog te herkennen aan enige keramieken. J.H. Weegels was tot 1947 gemeentearts in Meijel en daarna schoolarts in Valkenswaard en maakte op verzoek van zijn broer Pierre Weegels (de architect van deze noodkerk) de keramieken.
Boven de voordeur is Sint Nicolaas te zien, patroonheilige van de parochie en van de voormalige gemeente Meijel, samen met de drie studenten. De heilige staat in deze keramiek voor het herrijzende Meijel.
Aan de kerkhofzijde is Sint Isidorus te zien, patroonheilige van de boeren. Langs beide zijden van de voordeuren vindt men wijnranken.
Kunstenaar Dick van Wijk kreeg in 1977 de opdracht voor een passend kunstwerk, toen de voormalige mavo Den Doelhoef in een nieuw schoolgebouw trok. Hij maakte het kunstwerk Zonnevlucht.
Van Wijk koos voor het beeld van de zon boven de Peel, en daarmee ook de zon als warme bron voor de ontwikkeling van de leerlingen. De zon straalt brons en warm, zoals die de Peelnatuur leven en ontwikkeling geeft én zoals de school leerlingen in geborgenheid en warmte laat ontwikkelen.
De krachtige vogels vliegen uit de zon van de Peel, zoals ook de leerlingen op weg naar volwassenheid uit de zon van de school vliegen. Een echte 'Zonnevlucht' dus.
Vanuit westzijde van het beeld is de natuur van de Peel in oude knoesten te zien, zoals die in het veen gevonden worden.
In 1986 mocht de gemeente Meijel voor het laatst en beroep doen op de Beeldende Kunstenaars Regeling. Het resultaat hiervan waren de Kraanvogels, die te zien zijn aan de Kapelkesweg.
Kunstenares Kathinka Rovers uit 's-Hertogenbosch wilde graag aan de regeling meewerken, maar had zelf Meijel nog nooit bezocht. Zij meende dat in een boerendorp als Meijel een grote keramische boerin goed zou passen. Het college van Meijel vond dit niet passen en vond het te vandaalgevoelig. De kunstenares kwam daarom naar Meijel en praatte er met de bewoners van het Bejaardenoord. Er waren twee onderwerpen die ze kreeg aangeboden: iets van de Peel en kraanvogels. De ouderen van het Bejaardenoord vertelden haar hoe die kraanvogels vanuit het noorden naar Zuid-Spanje vliegen en met groepen overnachten in de Peel. Onverwachts horen kraanvogels dus toch bij de Peel.
Rovers werkte het eerste halfjaar van 1987 aan het beeld. Zij had het harsmodel juist op tijd gereed voor de bronsgieter, toen de BKR ophield te bestaan.
De Noordervaart en de brug op de 'Stoep' spelen een belangrijke rol in de ontwikkeling van de Peelregio en van Meijel. Een kanaal was nodig voor de ontwatering van de enorme Peel, tevens voor de afvoer van de turf en de aanvoer van straatmest uit de steden. Een eenvoudige brug op staanders, een draaibrug en een ophaalbrug verbonden anderhalve eeuw de Roggelsedijk en de Meijelse weg met elkaar.
De alsmaar drukker wordende verkeerssituatie, in combinatie met een teruglopende scheepsvaart, leider ertoe dat deze brug in 2001 werd afgebroken. Er werd plaatsgemaakt voor een grote, veilige rotonde.
Om de herinnering aan dit markante punt aan een van de 'poorten' van Meijel en de geschiedenis van de Noordervaart en bruggen levend te houden, ontwierp kunstenares Petra Verhees in 2015 een kunstwerk. Het kunstwerk bestaat uit verschillende panelen, die bij wisselende lichtinval steeds andere beelden leveren.
Gerard Gooden, veelzijdig werkzaam en zeer bekend in Meijel, begon op 9 augustus 1967 na jaren voorbereiding en bouwen zijn Recreatieoord Startebos. In de volksmond werd dit ook wel 'het gat van Gooden' genoemd.
Gooden was architect en zoon van een aannemer. Hij ontwierp huizen en scholen en verrichtte vele activiteiten in de oorlog. In 1942 was hij een van de oprichters van de Meijelse EHBO, waarvan hij ook bijna 50 jaar voorzitter was. Als leider van de ondergrondse wist hij hoe belangrijk snelle hulp aan slachtoffers van oorlogsgeweld was. Na de oorlog speelde hij een grote rol in de wederopbouw en bij het thuisfront voor jongens die als soldaat in Indonesië waren.
Een borstbeeld van Gerard van Gooden werd in 1992 op de plek van zijn Recreatieoord geplaatst. Op 1 december 2005 werd het beeld herplaatst.
