De Nieuwe Poort in Gennep heette in de volksmond het Norbertuspoortje. Het pad met bruggetje werd het Norbertuspèdje genoemd. Men dacht namelijk dat Sint Norbertus via deze weg vanaf het Genneper Huys naar de Sint Martinuskerk ter kerke ging.
Ten tijde van Sint Norbertus (omstreeks 1080-1134) bestond de Martinuskerk al. Gennep had echter nog geen stadsrechten en daarom ook nog geen stadsmuur met poorten.
De Nieuwe Poort in Gennep werd pas omstreeks 1635 gebouwd, enkele eeuwen na de andere stadspoorten. Dit verklaart de naam 'Nieuwe Poort'.
De poort werd gebouwd toen op het einde van de tachtigjarige oorlog de vestingwerken van het Genneper Huys fors werden uitgebreid met extra grachten en wallen. De Gennepse stadsboeren konden hierdoor hun vee niet meer via de Maaspoort naar de weiden aan de Maas brengen. Een nieuwe poort was dus noodzakelijk!
Lees voor meer informatie het toeristisch informatiepaneel (zie ook foto 3)
Boven op de Molenberg staat een informatielessenaar die het historische Gennep zichtbaar maakt door middel van oude gravures. De torenmolen op die gravures bestaat niet meer. De restanten ervan bevinden zich in de klei van de Molenberg, onderdeel van de zware rivierdijk.
De toren was oorspronkelijk één van de torens van het 14e eeuwse stadskasteel 'Slot Lonenstein'. Bij de afbraak ervan werd de toren verbouwd tot stadsmolen. Na een fatale brand in 1845 werd de molen niet meer ter plaatse herbouwd. Molen de Reus, aan de overkant van de Niers, kwam ervoor in de plaats in 1847.
Het oude stadje Gennep werd in vroegere tijden omgeven door een gracht. Deze gracht ontving het water vanuit de gestuwde Niers.
Mede omdat Gennep op een lage Maasduin ligt (de huidige Zandstraat) was de waterhuishouding van deze gracht verre van ideaal.
Na verloop van tijd is men de gracht gaan gebruiken als groentetuin voor de burgers. Tegenwoordig spreekt men van Groene Gracht. De gracht heeft namelijk een parkachtige functie gekregen met bankjes en een speeltuintje. Ter hoogte van de Keramiekmuur eindigt de Groene Gracht met rijen zitplaatsen, waardoor een theater is ontstaan: het Groene Gracht theater.
De verrassende bedriegertjes op het Jan Lindersplein in Gennep bieden tijdens de warme dagen veel vermaak voor kinderen. Deze Bedriegertjes herinneren aan het Genneper Huys, want hier rondom staat namelijk het begin van het Genneps volkslied:
Waar de Niers langs kronkelwegen bij een burcht de Maas ontmoet.
Binnen deze tekst ligt een Cortenstaal plaat. Hierin staat de belegering uitgebeeld van de burcht het Genneper Huys. In 1641 werd het Genneper Huys door Prins Frederik Hendrik met 20.000 man belegerd. Op de plaat is de Maas, de Niers, Gennep en het Genneper Huys afgebeeld. Dit alles is omgeven door loopgraven, zoals op de Belegeringskaart van Blaeu te zien is. Vanuit hier werd geschoten met talloze kanonnen. De Genneper Huys Beschietertjes, een toepasselijke naam.
Op de plek waar nu de Waterzuivering, de N271 en Maasweiden liggen, was vanaf april tot oktober 1945 een reusachtig tentenkamp. Via de spoorlijn, het Duits lijntje, werden grote hoeveelheden soldaten aangevoerd richting front en omgekeerd.
Op het tentenkamp stonden tenten voor medische zorg, recreatie, kerkdiensten, eten en slapen. Een compleet tentendorp.
Tegenwoordig zijn er alleen nog sporen terug te vinden in de bodem.
De Gennepse loswal is een bijzondere locatie. Niet alleen het historisch informatiepaneel, ook de Luisterkei van de Liberation Route die hier ligt, getuigt van bijzondere verhalen van gebeurtenissen die zich hier hebben afgespeeld. De langste militaire brug, die in 1945 gebouwd werd, was van grote betekenis voor de verovering van het Duitse Rijnland.
Tegenwoordig heeft de Loswal vooral een recreatieve functie. Bezoekers kunnen hier picknicken, boten te water laten op de aangepaste veerstoep of zwemmen in de Maas. Voor de kinderen zijn er klautertoestellen gebouwd. De Loswal biedt een fraai uitzicht op de Maasheggen, de St. Jansberg en de uitgestrekte bossen van het Reichswald.
Door de strategische ligging van de Maasbrug, vlakbij de Duitse grens, gaf het Ministerie van Oorlog moeizaam toestemming voor de bouw van de brug in 1870. De brug bleek van strategisch belang te zijn, toen de Duitse Wehrmacht op 10 mei 1940 de brug als enige Limburgse Maasbrug door list en bedrog in handen kreeg.
Na de verovering van Gennep in februari 1945 werd de spoorbrug en een verkeersbrug in een hoog tempo door de Britse genie opgebouwd. De brug speelde een belangrijke rol bij de aanvoer van soldaten en materiaal naar het front.
Luisterkei De Bruggenbouwers aan de Loswal in Gennep vertelt het verhaal.
Waar nu een garagebedrijf en parkeerplaats ligt, stond tot februari 1945 grensstation Gennep. Het station werd door de zware gevechten tijdens de Tweede Wereldoorlog volledig verwoest. Delen van de spoorbaan en bruggen werden door de terugtrekkende Duitse Wehrmacht opgeblazen. Ook de geallieerden ontdeden gedeeltelijk de spoorbaan van de rails voor hun oprukkende tanks.
De “Duits lijntje” rotonde herinnert aan de ondergang van deze legendarische spoorlijn. Diverse infopanelen en een locomotief als monument herinneren aan grensstation Gennep.
Diverse huizen in Gennep hebben nog een bijzondere herinnering aan de Tweede Wereldoorlog. De Ortskommandant liet naast de voordeur het bevel Zutritt verboten schilderen.
Dit liet hij doen, om te voorkomen dat de Wehrmachtsoldaten de lege huizen van de geëvacueerde bevolking gingen plunderen. Plundering van de huizen moest systematisch gebeuren en was bestemd voor de "Ausgebombten". Het meest werd echter naderhand door de Britse soldaten geplunderd. De Britse bevelhebber stopte dit niet; ook niet na het verzoek van de direct na de bevrijding teruggekeerde burgemeester van Banning.
