De beeltenis van De Plaggenhouwer verwijst naar het verleden van de Grubbenvorstenaren als ‘plaggenhouwers’. Het hele gebied tussen Grubbenvorst en Sevenum is rond 1920/1930 volledig ontgonnen. Alle aanwezige heide werd afgestoken om plaats te maken voor voornamelijk bosbouw. Het hout uit de dennenbossen werd gebruikt in de mijnen in Zuid-Limburg als stutpalen.
De carnavalsvereniging van Grubbenvorst draagt de naam ‘De Plaggenhouwers’. In Grubbenvorst wordt uitbundig Gekke Maondaag gevierd en niet het meer bekende carnaval. Daarom heet de vereniging officieel: Gekke Maondaagsvereiniging De Plaggenhouwers.
Rond 1690 werd er in het oude leengoed “de Bisseweijde” door enkele ongehuwde vrouwen een kloosterorde gesticht. In 1860 gingen de zusters op in de Orde der Ursulinen die zich toelegde op het geven van onderwijs en het opvoeden van meisjes. Hiervoor werd een pensionaat gesticht. Het huidige frontgebouw kwam in 1870 gereed en met het stijgen van het aantal leerlingen werd het gebouwencomplex steeds verder uitgebreid. In 1974 werd het internaat na 114 jaar gesloten. Wel bleef de ULO (later MAVO) bestaan tot 1986. Het klooster werd een zorgcentrum voor zusters Ursulinen. In 2000 besloten de zusters het zorgcentrum ook open te stellen voor ouderenzorg voor inwoners van de omgeving.
Grubbenvorst ontleent zijn naam aan Slot Gribben, vandaag de dag ruïne Gebroken Slot. Oorspronkelijk heette het dorp alleen Vorst maar omdat er zoveel dorpen waren die zo heetten werd Gribben toegevoegd.
Het slot werd bewoond door de Heer van Gribben, die leefde van de belastingen die zijn boeren aan hem moesten betalen. Door geldgebrek kwam het slot in handen van de Hertog van Gelre. Om de titel van Hertog van Gelre werden diverse veldslagen geleverd. Diverse belegeringen verwoestten het slot tot 2 keer toe.
Uit de tijd na de verwoesting komt ook de legende van de Witte Dame. Deze gaat als volgt: Een jonkheer wordt smoorverliefd op de dochter van een herbergier en zij doet ook net als of ze verliefd op hem is. Elke avond gaat de jonkheer wandelen langs de Maas in de buurt van het Gebroken Slot en denkt hij aan de mooie dochter. Op een avond betrapt de jonkheer de dochter met een jongen uit het dorp. Hij hoort haar vertellen dat ze alleen van hem houdt en niet van de jonkheer. Hierdoor wordt de jonkheer zó kwaad, dat hij op het tweetal afstormt. In een gevecht krijgt de jonkheer een enorme klap en valt achterover in een enorm gat. Vlak voordat de jonkheer sterft, vervloekt hij het meisje en zegt dat ze eeuwig zal spoken rond de ruïne van het kasteel. Enkele dagen later krijgt het meisje hoge koorts en sterft ze. Sindsdien dwaalt ze om middernacht, bij volle maan, al jammerend rond het Gebroken slot.
Als de Duitse troepen in 1944 zich moeten terugtrekken uit Grubbenvorst zijn ze bang dat de Engelse soldaten de toren van het Gebroken slot gaan gebruiken als uitkijktoren. Om dit te voorkomen blazen ze de laatste resten op, zodat er niet veel meer overblijft dan enkele brokken steen.
Op het Pastoor Vullinghsplein staat een oorlogsmonument dat de vele slachtoffers van WOII herdenkt.
Onder de slachtoffers is onder andere Pastoor Vullinghs, waarnaar het plein ook vernoemd is. Hij was onder de Grubbenvorstenaren een grote verzetsstrijder. Na de Duitse overwinning op Nederland in mei 1940 zei Vullinghs vanaf de preekstoel: "Onze soldaten kunnen niets meer doen. Nu is het de beurt aan ons. Wij zullen de Duitsers dwarszitten waar wij kunnen." Dit was het begin van zijn verzetsactiviteiten die leidden tot de hulp aan vele Joodse onderduikers, krijgsgevangenen en geallieerde piloten, waarbij hij veel hulp kreeg van de inwoners van Grubbenvorst.
Ook wordt op de zuil melding gemaakt van 7 Britse piloten die met een bommenwerper neerstortten in de kern van Grubbenvorst. Een groot deel van het dorp werd door de explosie weggevaagd. Alle piloten verloren het leven.
Vermoedelijk stond hier al in de 11e eeuw een zaalkerkje, in de 15e eeuw werd het vergroot in oostelijke richting. De eerste toren kwam in 1415 gereed. In 1635 werd de kerk door Kroatische troepen zwaar beschadigd maar herbouwd. In 1944 werd de kerk opgeblazen door terugtrekkende Duitse troepen. In de kerk zijn nog enkel rekwisieten opgesteld die een dorpsbewoner destijds uit de brandende puinhopen redde. Na de oorlog werd op dezelfde plaats een nieuwe kerk, gebouwd naar een ontwerp van architect Boosten uit Maastricht. De nieuwe kerk werd op 20 december 1952 in gebruik genomen. In 1955-1956 werd een toren met een opvallend koperen dak aan de kerk toegevoegd. De kerk in Grubbenvorst is toegewijd aan Onze Lieve Vrouw ten Hemelopneming.
De kerk valt vanwege de bouwstijl echt op.
De exacte oorsprong van Huize de Steegh is onbekend, maar ligt in ieder geval voor 1500. In 1485 schreef ene Johan van Dript namelijk al over “zijn voorouders op de Steegh”. Via een huwelijk komt het riddergoed in 1587 in handen van de adellijke familie Keverberg en 50 jaar later gaat het over op de ridderlijke familie Rhoe d’Obsinnich. Rond 1797 koopt Petrus van de Mortel het pand. Van de Mortel was in de Franse tijd burgemeester van Grubbenvorst. Tussen 1822 en 1829 werd de Steegh verkocht aan bankier Wolters uit Venlo, die het als buitenverblijf gebruikte. Als de bank van Wolters in 1884 failliet gaat, kopen de zusters Ursulinen van het naastgelegen klooster de Steegh en gebruiken het vele jaren als dorpsschool voor Grubbenvorster meisjes. Inmiddels is het privébezit en niet toegankelijk, het is vanaf de openbare weg goed te zien.
Grubbenvorst heeft, net als andere Maasdorpen, diverse keren gebukt moeten gaan onder hoog water.
Nabij de Maas staat een monument dat aangeeft hoe hoog het water stond in diverse jaren. Vooral in 1926, 1993 en 1995 was het goed raak. Je kon toen met boten door de straat voor de kerk varen.
Veel Grubbenvorstenaren weten niet anders of er klinkt elk uur een vrolijk deuntje over het dorp. Het deuntje is afkomstig van het carillon van het klooster. Het klokkenspel werd in 1955 cadeau gedaan aan het klooster door de vader van een van de zusters, een bekende klokkengieter uit Asten. Het uurwerk dat het carillon aandrijft dateert van 1912.
Toen het klooster in handen kwam van de nieuwe eigenaar en deze het wilde verbouwen, bleek dat de klok en het carillon niet in de nieuwe plannen pasten. Het geheel heeft daarom een plek gekregen in het park. Na een flinke opknapbeurt en nodige reparatie klinkt het deuntje weer over Grubbenvorst.
Tot 1880 stond er pal tegenover het Ursulinnenklooster aan de rand van de weiderand een houten kapel. In deze kapel kwamen dagelijks arme mensen bij elkaar die regelmatig een pannetje met eten kregen van de zusters Ursulinen. De armen vonden het eten blijkbaar zo lekker, dat zij na de maaltijd steevast in de kapel een dutje gingen doen. Dat viel bij de zusters niet in goede aarde en na rijp beraad besloten zij de kapel af te breken. Veertien jaar later in 1894 werd een nieuw stenen kapelletje gebouwd op grond van dhr. Stappers.
Deze kapel is in 1979 gerestaureerd. Er werd een replica van St. Anna en de moeder Gods, die weer op de oorspronkelijke plaats teruggezet werd.
Speeltuin Roeffen Mart, de plaats waar heerlijk in de natuur gespeeld kan worden op mooie en veilige speeltoestellen. Laat u net zoals zovelen verrassen en bezoek onze speeltuin in Grubbenvorst, waar lekker buiten spelen voorop staat !
